1. |
||||
|
Sinto que isto remata
que sigo como un xogador
nunha partida perdida
case desde que comezou
que xa fixen todo por última vez
sen nin sequera sabelo
que son un barco fantasma
encallado na costa da morte
son o seu silencio loitando
abrazado a un vendaval
suplicándolle que non se fose
ao chega a mañá
xunto a restos dunha canción
que baten asustados
no fondo do meu estómago
son terra cuspida
sobre a súa memoria
unha sombra ceibada
entre sementes ardendo
un delirio de coiro
no baleiro da súa danza.
|
||||
2. |
||||
|
Xa entraron os que a van a levar
asasinos enterrando viva a súa culpa
xunto a raíces podres
e vermes encolléndose
asasinos de todas as posibilidades
lembrando o horror
vomitando odio sobre a súa beleza.
só é un pesadelo
déixame entrar para espertarte e xa verás
como despois virá a paz
camiña da man da súa nai
sobre a auga sanguiñenta da praza
tentando saír fóra de control
buscándonos
apertando os nosos ollos
ata cegarnos completamente
tirándonos dos brazos
arrincándonos os dentes
sabendo que nós
cantaremos vitoria
ao final.
|
||||
3. |
||||
|
as súas bragas enroscadas no chan
semellan unha coroa de espiñas
unha talla volvendo ser árbore
nunha ermida reconquistada polo bosque
unha sinfonía de pedras
tragando a súa ilusión
invádeme
hai teas brancas de anestesia
sobre o noso mobiliario
ela mira descalza
como arrastra a súa sorte o verán
na dorna que atravesa esta calma
de imáns e cristal
invádeme
ata deixar de existir.
|
||||
4. |
||||
|
9 mm de xustiza
atravesando este país
de arteiros e psicópatas
sen rostro e sen fin
non sei que me pasa
non sei que quero
todo o que crean é merda
desde a súa torre de marfil
esperando a que pase esta miseria
sen ti e sen min
non sei que me pasa
non sei que quero
non sei que me pasa
teño moito medo
non sei que me pasa
non quero seguir
non sei por que
me pasa isto a min
non sei por que por que?
cando empeza o final feliz?
|
||||
5. |
||||
|
Abro a porta
e está ela sentada
á beira do noso fillo
cantándolle suavemente
nanas ata que queda durmido
o único que quero é coidarte
coreografías salvaxes
de campos de millo abandonados
que esconden a tumba dunha lagoa pequena
baixo un ceo asustado
o único que quero é coidarte
e que enfermes
para poder coidarte
e que morras
para poder coidarte
sempre.
|
||||
6. |
||||
|
A luz do matadoiro
escorrégalle polas súas entrañas
de leite e alcatrán
cambiando o negror da asfixia
na mañá dun deserto
morrería se non dixese que te quero
correndo cara ao seu interior
remitindo os velenos
un río subterráneo
que roza este val
de dunas e berros
morrería se non dixese que te quero
moito.
|
||||
7. |
||||
|
o futuro é un espello retrovisor
sóltame e déixame ir
lonxe de todo este inferno
onde ninguén teña que sufrir / onde non exista a dor (canta isto en maqueta)
e alí estarei esperándote
inmóbil na beiravía
chorando antes de chegar (isto é diferente en maqueta)
a unha guerra sublime
que xa non se pode parar
e alí estarei esperándote
estea onde estea
estarei esperándote
meu amor.
|
||||
8. |
||||
|
No fondo dun decorado
baixo follas artificiais
esperanzas que arrincan do meu peito
coma se fosen puñais
eu só necesito que me abraces
ata borrar este terror
retallos dun vestido de noiva
flores brancas sen olor
dime que non pasa nada
que xa pasou o peor
só necesito que me abraces
ata borrar este terror.
|
||||
9. |
Sede
03:10
|
|||
|
Néboa salgada
aloumiñando as cinzas dunha fogueira
aloumiñando crebas secas
algas e luces brandas
arrefriando o sangue
das súas veas
néboa salgada
aloumiñando en círculos
a nosa pena
ocupando
aos poucos
os espazos
que deixa
a nosa pena
un insecto
buscando a saída
nas ventás
que pecha
a nosa pena
o sol rendéndose
na beira
a nosa pena
pero agora que estás ao meu lado outra vez
xúroche que xamáis espertarei.
|
||||
10. |
Cando devala
01:48
|
|||
|
É un consolo saber
que non sentirás nada
cando segue os meus brazos
o vento que ti levantas
é un consolo saber
que seguirás coa túa vida
sen poder nin imaxinar
que acabaches coa miña
é un consolo saber
que non oirás isto (canta “nunca”)
Que te quixen moitísimo máis
Do que nunca ninguén te quixo (canta “te quixo”).
|
||||
Ferror Records Ferrol, Spain
Ferror Records nace en 2015 con un propósito claro, dar salida a las propuestas musicales y culturales desde la militancia y la autogestión. Apoya tu escena local.
ferrorrecords@gmail.com
If you like Erosión, you may also like:
Other World
by Madeline Goldstein
Madeline Goldstein's fusion of cinematic dream pop and darkwave manages to sound both nostalgic and contemporary.
go to album
The Philadelphia duo make lush synthpop that's consistently upbeat and danceable even when the mood shades dark.
go to album
featured on Bandcamp Radio Dec 17, 2013
go to album
Synthpop played in a dimly lit graveyard.
go to album
On their 10th record, the Glasgow-based group serves up more wonderfully menacing, gothy synthpop, perfect for dungeon dancing.
go to album
Dark electrowave from Italy with ice-cold rhythms and synths as spooky as an underground dungeon in the dead of night.
go to album
The Atlanta-based artist gets dreamy and dramatic on his latest release of pastoral post-punk.
go to album
